We merken er niks van, maar ondanks het gevoel dat we dezelfde persoon blijven, worden veel cellen en de meeste eiwitten in de loop van een mensenleven talloze malen vervangen. Buiten onze haren en nagels, waarvan we wel merken dat ze vernieuwen, worden dus veel lichaamsonderdelen regelmatig ververst. Die recycling van eiwitten en cellen is de manier waarop ons lichaam beschadigingen repareert en zich snel kan aanpassen aan veranderingen. Ons lichaam maakt kortom elke seconde vele miljoenen nieuwe eiwitten aan. Bij de aanmaak kan van alles misgaan, omdat er bij de productie en vouwing allerlei foutjes worden gemaakt. Het levert een constante stroom van eiwitten die zich niet correct gedragen en een neiging hebben samen te klonteren en neer te slaan. Een flink percentage van de eiwitten gaat daarom direct nadat ze klaar zijn alweer richting de recycling. Maar naarmate we ouder worden gaat dat minder goed: allerlei correctie- en opruimmechanismen in de cel beginnen te haperen, waardoor foute exemplaren zich kunnen gaan ophopen. Inmiddels is duidelijk geworden dat bij veel hersenziekten (Alzheimer, Parkinson, Huntington) die stapeling van foute eiwitten een hoofdrol speelt. Mogelijk biedt die kennis nieuwe aanknopingspunten voor behandeling.